Gmina Koronowo leży w północno-zachodniej części województwa Kujawsko- Pomorskiego w odległości 25 kilometrów od Bydgoszczy.
Geograficznie teren gminy znajduje się na pojezierzu południowo-pomorskim a hydrograficznie w środkowej części zlewni rzeki Brdy, która przepływa przez malownicze tereny z kilkoma jeziorami i Zalewem Koronowskim. Gmina Koronowo jest powierzchniowo bardzo duża, zajmuje obszar 41.170 ha w tym miasto 2.818 ha.
Cechą charakterystyczną terenu gminy Koronowo jest polodowcowy krajobraz, na który składają się duże ilości jezior (tzw. rynna Byszewska) i bezodpływowych zagłębień. Daje to bardzo zróżnicowane ukształtowanie terenu. Występują liczne wzniesienia i pofałdowania, a w okolicach jezior rynnowych teren poprzecinany jest licznymi wąwozami. Ze struktury użytkowania gruntów wynika, że 56,8 % powierzchni gminy zajmują użytki rolne, w których grunty orne stanowią aż 91,1 %. Udział gruntów ornych w poszczególnych wsiach jest bardzo zróżnicowany i waha się od 1,5 % powierzchni ogólnej w Sokole Kuźnicy i 7,8 % w Starym Jasińcu do 94,9 % w Gogolinku. Sady zajmują zaledwie 1,5 % powierzchni. Są one zgrupowane w południowej części gminy głównie we wsiach : Tryszczyn, Wtelno, Gogolinek i Gogolin. Użytków zielonych jest również bardzo mało - około 3,1 % powierzchni ogólnej. Ogólny wskaźnik zalesienia i zadrzewienia gminy jest wysoki i wynosi 31,0 % powierzchni ogólnej. Tereny leśne skoncentrowane są we wschodniej części gminy. Gleby gminy Koronowo są dość dobrej jakości. Przewagę stanowią grunty klasy III i IV, które łącznie zajmują 87,6 % powierzchni gminy. Ich jakość i przydatność rolniczą wg IUNG oceniono na 58,2 punktów - są one jakościowo lepsze od gleb byłego województwa bydgoskiego i kraju. Natomiast mniej korzystna od przeciętnej w województwie i kraju jest bonitacja agroklimatu i rzeźba terenu.
Funkcja rolnicza lokalizuje się w części zachodniej, północnozachodniej i południowo- zachodniej gminy. Rolnictwo gminy Koronowo rozwija się bardzo dynamicznie, jest to rezultatem wysokiej intensywności produkcji i dużego potencjału ekonomicznego gospodarstw. Wysokotowarowe rolnictwo w południowej części Gminy, skutecznie wykorzystujące zasoby dobrej ziemi uprawnej i tradycje rolnicze, stanowi drugi, po turystyce, wyznacznik rozwoju gminy Koronowo.
Jakość rolniczej przestrzeni produkcyjnej jest lepsza (74,0 pkt.) niż w byłym województwie bydgoskim (69,6 pkt.) i Polsce (66,6 pkt.). Duży wpływ na jakość rolniczej przestrzeni produkcyjnej mają gleby. Generalnie jakość gleb w gminie Koronowo jest dobra, dominują gleby klasy III i IV, trzeba jednak wyraźnie podkreślić, że gleby w Gminie Koronowo są mocno zróżnicowane. W sołectwie Koronowo 46,6 % stanowią gleby klasy V i VI a dla porównania w sołectwie Gogolinek 90,1 % stanowią gleby klasy III. Obecnie większość użytków rolnych w gminie jest własnością rolników indywidualnych, jednak istnieją również gospodarstwa sektora publicznego, jak również o kapitale mieszanym. We władaniu gospodarstw indywidualnych znajdowało się w roku 1988 72,0 % użytków rolnych, a w roku 1999 93,4 % jest to wzrost o 21,4 %. Średnia wielkość gospodarstwa indywidualnego wynosi 15,02 ha, są to gospodarstwa znacznie większe niż w powiecie bydgoskim i województwie kujawsko-pomorskim (o 43 %) oraz ponad dwukrotnie większe niż wynosi średnia dla całej Polski. W latach 1988 - 1996 średnia powierzchnia gospodarstwa wzrosła z 10,52 ha do 15,02 ha, jest to wzrost o 42,8 %. W roku 1999 średnia powierzchnia wynosi już 17,22 ha. Zmiany te są skutkiem transformacji gospodarczo-społecznej rolnictwa, która miała miejsce w ostatnich latach.
Gmina Koronowo należy do gmin, w których procesy przemian agrarnych przebiegają zdecydowanie szybciej niż w województwie kujawsko-pomorskim czy też w Polsce. W latach 1988 - 1996 średniorocznie ubywało w gminie Koronowo 2,8 % gospodarstw, w analogicznym okresie w Polsce ubywało średniorocznie około 1 % gospodarstw, a w byłym województwie bydgoskim około 2 %. Rolnictwo gminy Koronowo rozwija się bardzo dynamicznie, co jest rezultatem wysokiej intensywności produkcji i dużego potencjału ekonomicznego gospodarstw (gospodarstwa obszarowo większe o bardzo dobrym wyposażeniu w ciągniki i maszyny), a rolnicy chętnie korzystają z dotacji unijnych na modernizację swoich gospodarstw, wdrażanie lokalnych strategii rozwoju czy ułatwienie startu młodym rolnikom.
